Wie wint er een prijs?
Mag ik even wat kwijt. Waarom moeten er zo veel prijzen uitgereikt worden. Soms scrol ik door LinkedIn heen en dan kan mijn verbazing niet op waar je allemaal een prijs voor uit kunt re
iken. En dan ook nog eens wie er allemaal dezelfde prijs claimen. Ken je dat spreekwoord; succes kent vele vaders……
Ik vroeg mij af waarom ik bij mezelf deze lichte irritatie ontdekte. Was ik jaloers? Het was toch heel fijn voor deze mensen. Immers allemaal stralende koppies. Voor corona ook nog allemaal in de prachtigste gala-outfits. Want ja, iedere prijs verdient zijn eigen gala. Of ben ik niet competitief en snap ik niets van de euforie van het winnen van een prijs?
Na wat reflectie ben ik erachter. Ik mis het menselijke. Het gaat allemaal alleen over de inhoud, waarvoor de prijs is gewonnen. Het zijn namelijk nooit prijzen voor de liefste schoonmaakster, de hardste werker van de afdeling omdat er een collega ziek is of wordt er een struggle gedeeld die een menselijke oplossing kent.
Soms kan nog net genoemd worden dat het resultaat samen met het team is bereikt. Deze prijswinnaars hebben het resultaat voor deze prijs namelijk nooit alleen kunnen bereiken, dat snapt iedereen. Als je iets bereikt dan doe je dat immers nooit alleen, zelfs de beste hardloper van de wereld kan het niet alleen. Wat zou het toch fijn zijn als we iets meer van het menselijke zouden zien.
Het wordt steeds belangrijker dat iedereen gezien wordt. Goede organisaties worden steeds vaker uit goede teams opgebouwd met een gedeelde visie. Organisaties waar het er niet alleen toe doet wat je bereikt maar ook hoe en met wie je iets bereikt.
Hoe zit het met het menselijke aspect in jouw organisatie?
Anne-Kee Moors
